FİRAK

    Ben bir garip seyyah olsam giysem karayı karayı. Yitirdim nazlı yarimi bulsam arayı arayı. Uzak yollar yakın olsa. Her güzelde akıl olsa. Dostum lokman hekim olsa sarsam yarayı yarayı. Yari düşürsem ardıma bir ateş düştü yurduma. Benim dermansız derdime bulsam çareyi çareyi...

Sanırım annelik böyle bir şey...

Çocukluğumu istiyorum, umudu ve her umudun da yeni bir pişmanlığı doğurduğu bir düş ülkesinde, henüz yerle buluşmadan eriyen bir kar tanesi düştü gökyüzünden. Adını koydum ama unuttum ve tadını alamadan kaybettim.